ADAM EN EVE

Wie zijn Adam en Eva? Wat zegt de Bijbel over hen? Wil je ze beter leren kennen?

We hebben de oorsprong van de wereld volgens de Bijbel onderzocht om je vragen goed te kunnen beantwoorden. Dit is wat we in het kort over dit onderwerp kunnen zeggen:

Volgens het boek Genesis in de Bijbel waren Adam en Eva de eerste mensen op aarde. Vanwege hun ongehoorzaamheid door het eten van de verboden vrucht van de boom van de kennis van goed en kwaad, werden ze verdreven uit het prachtige land waarin ze leefden.

Je leert over verschillende andere mysteries die rond Adam en Eva draaien:

• Het verhaal van Adam en Eva ;
• Adam en Eva in de oerschepping;
• Genesis en erfzonde: geschiedenis, mythe en symbolen

Laten we beginnen!

ADAM EN EVA IN DE OER-SCHEPPING

Het zal zeker duidelijk zijn dat Mozes, toen hij de colleges van de farao’s verliet, voor het volk Israël de geheime kunst van de mythe gebruikte die hij van de Egyptische meesters had geleerd. Wat hij mocht zeggen of schrijven werd door hem uitgedrukt in een geïnspireerde taal, toegankelijk voor de religieuze massa, maar hij bracht aan diezelfde massa de geheime leer over in de typische uitdrukking van de mythe.

Met dit criterium in gedachten schreef hij Genesis (of het Boek Genesis), waarbij hij veel symbolen gebruikte die nu populair zijn en weinig of niet begrepen worden, de Boom des Levens en de Boom van de Wetenschap van Goed en Kwaad, de slang (de Arische krachten) en de verboden vrucht, de cherub gewapend met een vlammend zwaard (de Wachter van de Drempel) die op Gods bevel klaarstaat om de Boom des Levens te verdedigen. Andere symbolen zijn Adam en Eva, de Hof van Eden, rivieren, dieren, enz.

Katholieken blijven bidden en geloven in de twistappel, de vijg of granaatappel, de slang die tot Eva sprak en de erfzonde, als gevolg van kinderlijke ongehoorzaamheid bij het eten of de seksuele zonde.

Het is allemaal kinderachtig, maar ontegenzeggelijk effectief. Zonder de mythe van Genesis zouden we een diepgaande archeosofische leer verloren hebben. Het verhaal dat door de exoterische Kerken (volgens de mensen) wordt onderwezen en bewaard als een ware historische episode, heeft een keerzijde, in die zin dat het een intense occulte leer bezit. Dit is waar we naar zullen verwijzen, in het bijzonder naar de oervrouw (Eva) en de aardse vrouw.

We zeggen dat we het thema van de twee bomen van Genesis bij deze gelegenheid niet willen uitwerken, omdat waarschijnlijk niet alle lezers Kabbalisten zijn die zeer vertrouwd zijn met de teksten van de Kabbala of de Geheime Traditie van Israël, maar we zullen het onderwerp weer oppakken en volledige uitleg geven wanneer de tijd daar is. Nu is het zoeken naar Eva’s bijdragende nalatigheid met betrekking tot Adams ongehoorzaamheid aan zijn Schepper.

DE GENESIS VAN MOSES

De Genesis van Mozes brengt ons voorbij tijd en ruimte in een ultrafysische wereld, toen de aarde waarop wij leven nog niet eens een gloeiende massa was en het zonnestelsel geen fysieke consistentie had, maar uit het niets werd gevormd. In deze metafysische wereld stellen we ons met Mozes een Adam voor die is geschapen en in een prachtige tuin is geplaatst, in gezelschap van dieren, vogels en bomen, maar alleen, zonder een metgezel zoals hijzelf.

Een alleenstaande Adam, maar één die in zich de persoon bevat die zijn vrouw zal worden: Eva. Een androgyne Adam, dat wil zeggen mannelijk en vrouwelijk, actief en verleidelijk. Alles om hem heen was al verdeeld volgens de vooraf vastgestelde modellen van de archetypische schepping, dat wil zeggen nog niet gematerialiseerd. Zelfs het dierenrijk was in al zijn verscheidenheid geïmplementeerd, dus moest de androgyne Adam, alleen en uniek, de dualiteit binnengaan door zichzelf te identificeren volgens de universele wet van de ideale schepping.

Hijzelf wilde immers een metgezel zoals hijzelf, en God de Vader-Moeder schonk hem dat. Hij plaatste hem in een staat van lethargische slaap, en van Adams lichtgevende, etherische lichaam scheidde hij het vrouwelijke deel. Er waren twee Adams, van wie er één de naam Eva aannam. Het was een mysterieuze geboorte van het vrouwelijke. Maar laat je niet verleiden om je de eerste man en vrouw voor te stellen zoals wij: deze schepping was in de wereld van ideeën.

De primordiale schepping, de splitsing van de Adamische eenheid, veronderstelt een projectie in een andere dimensie. We zeiden “dimensie”: wat is dat? Dimensies zijn de uitdrukking van macht. De mens, gevangen in een driedimensionale vorm (hoogte, breedte, diepte) en een specifiek gewicht als gevolg van dichtheid, bekijkt en beschouwt alle dingen in het licht van de drie dimensies, omdat alleen de fysiek-vitale grootheid voor hem geldig is. De doden, d.w.z. de ontslapenen die vrij zijn van het materiële fysieke lichaam en de energetische lichamen (etherisch, astraal, mentaal), leven alleen in de vierde dimensie, d.w.z. in een puur spirituele, etherische (niet-etherische) staat, en dus potentieel, wat deze penetratie van lichamen mogelijk maakt die niet is toegestaan door fysieke wetten. De dimensies zijn verschillend: tien, evenveel als de Sefirot van de Kabbala. Eden, of het aardse Paradijs, en het hemelse Eden, of het nieuwe Jeruzalem, bevinden zich in een van deze dimensies.

ADAM EN EVA IN DE BIJBEL

In de splitsing onderging Adam een vervreemding van dat deel van zichzelf dat we vrouwelijk, aantrekkelijk hebben genoemd, het passieve element waardoor Adam geïndividualiseerd werd. Adam’s wil had twee kwaliteiten: de ene mannelijk of expansief, en de andere vrouwelijk of aantrekkelijk. Van één werden ze twee volitionele intellectuele principes. Adam, die zichzelf weerspiegeld zag in Eva, raakte in verlegenheid. Als hij androgyn was gebleven (mannelijk en vrouwelijk in eenheid), zou het voor hem onmogelijk zijn geweest om een vrije wil te verwerven en verdere ontwikkeling te bereiken door zijn eigen hulpkracht. In de Hebreeuwse taal die gebruikt wordt om de Bijbel te schrijven, wordt het geïndividualiseerde mannelijke deel van Adam Aîsh genoemd, en het vrouwelijke deel Aîshah. Dientengevolge, hoewel we tot nu toe Eva hebben genoemd, moet deze naam worden begrepen met een andere betekenis (Hewah = elementair bestaan), d.w.z. dat wat de oorsprong vormt van alles wat dit bestaan uitmaakt.

GENESIS EN ERFZONDE: GESCHIEDENIS, MYTHE EN SYMBOLEN.

Een van de meest verhitte controverses binnen het moderne katholicisme, naast de bekende vragen over seksuele moraliteit, is het debat over de betekenis van de erfzonde. Speur het internet af en je zult academici vinden, waarvan sommigen uitmuntend zijn, die partij kiezen in twee tegengestelde kampen: Het traditionele standpunt, volgens welke God een eerste mensenpaar schiep (Adam en Eva), die hun eerste zonde begingen en de oorspronkelijke genade verloren, zowel voor zichzelf als voor anderen. Tot de meest eminente verdedigers van deze positie behoort pater Bellon van de column “Een priester antwoordt” (www.amicidomenicani.it); De modernistische positie, volgens welke de mens altijd al in zonde is geweest: Adam vertegenwoordigt de mensheid “voorbij de tijd”, vanaf de oorsprong tot op de dag van vandaag, nog steeds besmet door de kanker van de erfzonde. Dit standpunt, bedacht door Karl Rahner en Teilhard de Chardin, is vaak aangevallen en is gedeeltelijk in strijd met de Catechismus van de Katholieke Kerk, die duidelijk stelt dat de erfzonde een echt oergebeuren was aan het begin van de mens en dat het werd begaan door onze “voorouders”.

Bovendien heeft het Concilie van Trente dogmatische definities in deze richting uitgesproken, en Pius XII durfde te schrijven dat hij niet inzag hoe polygenisme (= de mensheid die het nageslacht is van verschillende niet-verwante personen) verenigbaar kon zijn met het katholieke geloof in de erfzonde.

Zoals ik al in andere gevallen heb geprobeerd te doen, wil ik een tussenpositie verdedigen, uitgaande van de volgende vraag: is het mogelijk om Adam en Eva uit te sluiten en tegelijkertijd de traditionele theorie van de erfzonde te bevestigen? De vraag moet in twee betekenissen worden gesteld: de eerste is of het legitiem is om Adam en Eva als historische figuren te ontkennen of dat het juist dogmatisch verplicht is om in hen te geloven; de tweede is of het theologisch mogelijk is om de erfzonde toe te laten, zelfs in het geval van polygenisme, en zo ja, op welke manier, zonder de historiciteit van deze oerdrama te ontkennen.

Laten we eerst proberen de eerste vraag te beantwoorden. In zijn antwoorden op het internet stelt Vader Bellon dat de Kerk het geloof in Adam en Eva als historische subjecten vereist, omdat anders het hele dogma van de erfzonde in elkaar zou storten en daarmee de hele heilseconomie. De kwestie is echter veel rekbaarder dan we denken; als bewijs drukt de Internationale Theologische Commissie zich als volgt uit in de tekst Communie en Dienst: de menselijke persoon geschapen naar het beeld van God: “Elk individueel mens, evenals de menselijke gemeenschap als geheel, is geschapen naar het beeld van God. In zijn oorspronkelijke eenheid – waarvan Adam het symbool is – is de mensheid gemaakt naar het beeld van de goddelijke Drie-eenheid. Door God gewild, gaat zij door de wisselvalligheden van de menselijke geschiedenis heen naar een volmaakte gemeenschap, ook door God gewild, maar nog niet gerealiseerd. In die zin delen mensen in de solidariteit van een eenheid die tegelijkertijd al bestaat en nog gerealiseerd moet worden”.

En even verderop:

“De katholieke theologie bevestigt dat het verschijnen van de eerste leden van de menselijke soort (individuen of bevolkingsgroepen) een gebeurtenis vertegenwoordigt die zich niet leent voor een zuiver natuurlijke verklaring en die terecht kan worden toegeschreven aan goddelijk ingrijpen. Door indirect te handelen via causale ketens die vanaf het allereerste begin van de kosmische geschiedenis opereren, heeft God de premissen geschapen voor wat Johannes Paulus II “een ontologische sprong […] noemde, het moment van overgang naar het spirituele”. Ja, Adam en Eva zouden zelf het “symbool” kunnen zijn van een oorspronkelijke mensheid, op een moment dat geest en lichaam voor het eerst een “ontologische sprong” maakten voor onze soort. Dit is het nu universeel geaccepteerde concept van de “collectieve persoonlijkheid”. De eerder genoemde tekst heeft het over het verschijnen van de moderne mens 150.000 jaar geleden, maar om de waarheid te respecteren moet deze ontologische sprong eerder worden geplaatst, tussen 50.000 en 40.000 voor Christus, toen “de voorouders” de Hoorn van Afrika verlieten om zich over de wereld te verspreiden.

Dit was ook het moment waarop een nieuwe mutatie opdook die elke mens onderscheidde van de vorige en hen voorbestemde om “volledig menselijk” te zijn: het verschijnen van een nieuw allel van het ASPM-gen, dat een beslissende rol speelt in taal en het vermogen om geluiden te articuleren. Vandaag de dag bezit de menselijke soort bijna al dit allel van het ASPM-gen, en een deel heeft een variant die nog later is ontstaan (rond 12.000 v.Chr.). In de huidige mensheid is er geen spoor meer van het allel van voor 40.000 voor Christus. We zijn allemaal kinderen van dezelfde mutatie, die zich echter niet voordeed in een enkel individu, maar in een gemeenschap, die Adam en Eva in symbolisch-algorische zin vertegenwoordigen. Dit was het moment waarop God ons veranderde, ons een onsterfelijke ziel gaf en de mogelijkheid om Hem te kennen; omdat ze God in hun geest konden begrijpen, ontwikkelden de mensen een taal die in staat was om Zijn mysteries uit te leggen door middel van een dialoog tussen gelijkgestemde mensen. Misschien was het op dit punt dat er iets abnormaals gebeurde.

De mensheid slaagde er niet in om met deze gave om te gaan, wilde verder gaan en verviel in dwaling. De menselijke samenleving werd besmet door een valse visie op God, die vooral bestond uit afgoderij en zonde, waarbij de meest essentiële taboes werden geschonden. Dit is wat de Kerk de sociale zonde noemt: wanneer een zonde formeel wordt goedgekeurd door een hele beschaving en niemand zich ertegen verzet, tot het punt waarop het zo ingebakken raakt dat we geen onderscheid meer kunnen maken tussen goed en kwaad. De menselijke groei is daarom mislukt: God zou ons tot volmaaktheid hebben verheven en ons voor altijd onoverwinnelijk hebben gemaakt tegenover dood en zonde, maar door onze zondeval (waarvan Satan de verre oorzaak is) moesten we helemaal opnieuw beginnen en wachten op de komst van Christus.

Deze zienswijze, die verenigbaar is met het ontstaan van de moderne mens in Afrika, handhaaft de historiciteit van de Schrift en erkent tegelijkertijd dat het onmogelijk is om te spreken van een echt historisch verhaal. Polygenisme is zinvol als we een genetische eenheid en solidariteit van de mensheid vanaf het begin accepteren, zoals aangegeven door de Out-of-Africa theorie die door de meeste onderzoekers wordt voorgestaan, zonder een “eerste mens” of een “eerste paar” toe te hoeven laten door middel van strikt monogenisme. Het blijft echter om het ware polygenisme te ontkennen, dat wil zeggen dat men toegeeft dat de verschillende mensenrassen autonoom uit hominiden zijn geëvolueerd, alsof het verschillende soorten zijn die in verschillende delen van de planeet zijn geboren. Deze versie is onverenigbaar met zowel de historiciteit van de Bijbel als met het huidige wetenschappelijke bewijs.

ADAM EN EVA OOK AFGEBEELD IN MUSEA.

We vinden steeds meer afbeeldingen van de twee iconen. Musea met zowel moderne als oude kunst tonen schilderijen met de slang, de appel en de man met de ongeklede vrouw. De makers van deze werken volgen een precieze code, namelijk het afbeelden van de man, de vrouw en de donkere slang in bijna elk kunstwerk. Sommige kunstenaars wijzigen het basiswerk aanzienlijk door elementen toe te voegen zoals dieren of andere wezens.

*Hier is een kunstwerk: een prachtige gouden Adam en Eva ring. Dit juweel benadrukt de liefde tussen de man, Adam, en de vrouw, Eva:

De meeste mannen en vrouwen die deze musea bezoeken worden altijd aangetrokken door de afbeelding van Adam en Eva. Voor christenen die de bijbelse geschriften volgen, is dit een heel belangrijk beeld. De creaties tonen altijd de man en vrouw zonder kleren. Een nationaal kunstmuseum zal je vaak licht aangepaste schilderijen van Adam en Eva laten zien.

HET VERHAAL VAN ADAM EN EVA

Adam en Eva worden door katholieken beschouwd als de stamouders van de hele mensheid. Hun legende wordt ons al verteld sinds we kinderen waren, en het is zowel mooi als verschrikkelijk, want het vertelt over de immense liefde van God, die ervoor koos om deze twee speciale wezens te scheppen om hen het geschenk te geven van de wonderbaarlijke wereld die net uit zijn handen was geboren, maar het vertelt ook over de erfzonde en hoe de eerste man en vrouw hun Vader teleurstelden en het verdienden om uit zijn Paradijs te worden verdreven.

Maar het verhaal van Adam en Eva zelf verbergt veel diepere betekenissen, die zeker nader onderzoek verdienen. Denk maar aan het feit dat het accepteren van hun bestaan betekent dat we erkennen dat de hele mensheid afstamt van hetzelfde koppel en dat we daarom allemaal één grote familie zijn. Geen onbelangrijk concept, vooral in een tijd waarin liefde, broederschap en barmhartigheid voortdurend in twijfel worden getrokken.

Het is dus de moeite waard om even stil te staan bij deze oude en fascinerende legende en de betekenissen die erin schuilen en die de katholieke doctrine sinds haar oorsprong hebben ondersteund. Concepten zoals de erfzonde en de appel van de zonde hebben het leven van ontelbare mannen en vrouwen door de millennia heen geconditioneerd en gereguleerd, en vandaag de dag leven we nog steeds met de erfenis van deze schuld, dit merkteken van schande dat de hele mensheid heeft getekend, en dat alleen het offer van Jezus heeft kunnen bestrijden.

DE SCHEPPING VAN ADAM EN EVA.

De oorsprong van Adam en Eva wordt verteld in de Bijbel, en meer specifiek in het boek Genesis. Dit boek beschrijft de scheppingsdagen, toen God de wereld die wij kennen en alles wat erin woont, wilde doen ontstaan. In vijf dagen tijd schiep hij de hemel, de aarde, het licht, de sterren, alle vissen, vogels en dieren.

• Op de zesde dag besloot hij de mens te scheppen.

En God zei: “Laat ons de mens maken naar ons beeld, naar onze gelijkenis, en laat hem heersen over de vissen van de zee en over de vogels van de lucht, over het vee, over alle wilde dieren en over alle kruipend gedierte dat op de aarde kruipt. God schiep de mens naar zijn beeld; naar het beeld van God schiep hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep hij hen. God zegende hen en zei tegen hen: “Weest vruchtbaar, vermenigvuldigt u en vervult de aarde; onderwerpt haar en heerst over de vissen in de zee en over de vogels in de lucht en over alle levende wezens die op de aarde kruipen” (Genesis 1:26-28).

• Er is echter een tweede versie van deze zelfde episode in de Bijbel:

Dus legde de man namen op aan al het vee, alle vogels van de lucht en alle wilde dieren, maar hij vond geen hulp die was zoals hij. Toen liet de Here God een verdoving op de man neerdalen en hij viel in slaap; hij verwijderde een van zijn ribben en bracht er vlees voor in de plaats. De Here God boetseerde een vrouw uit de rib die Hij van de man had genomen en bracht haar bij de man (Genesis 2:20-22).

Deze twee versies worden respectievelijk de Priesterlijke Bron en de Jahvenitische Bron genoemd en zijn gekoppeld aan de documentaire hypothese, geformuleerd door de Duitse bijbelgeleerde Julius Wellhausen, volgens welke de eerste vijf boeken van de Bijbel, de zogenaamde Pentateuch (Thora voor de Joden), d.w.z. Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium, niet door Mozes alleen zijn geschreven, maar door vier waarschijnlijke auteurs, wier initialen het acroniem JEDP vormen.

Zoals te zien is, verschillen de twee verslagen over de schepping van de eerste man en vrouw aanzienlijk. In het eerste schiep God Adam en Eva tegelijkertijd, beiden naar zijn evenbeeld, en maakte Hij hen heersers over het aardse Paradijs. In de tweede werd Adam echter als eerste geschapen en God gaf hem als enige heerschappij over de dingen en dieren die hij had geschapen. De vrouw kwam later. Natuurlijk is dit niet de plaats om in detail op deze twee standpunten in te gaan, maar de implicaties die deze twee verschillende interpretaties hebben gehad in de geschiedenis van de Kerk en van de mensheid, in het bijzonder met betrekking tot de relatie tussen mannen en vrouwen, zijn duidelijk.

HET VERHAAL VAN ADAM EN EVA VOOR KINDEREN.

Academische interpretaties en studies van eminente bijbelgeleerden daargelaten, hoe kunnen we het verhaal van Adam en Eva op een eenvoudige manier vertellen? Hoe zouden we het bijvoorbeeld aan kinderen kunnen vertellen? Wat in de ogen van de jongste kinderen naar voren moet komen is de grote liefde van God, die een prachtige wereld heeft geschapen om aan mannen en vrouwen te geven. Het is van vitaal belang dat kinderen begrijpen dat, aangezien alles om hen heen de vrucht is van deze liefde, het hun plicht is om het te respecteren en te beschermen, ervan te genieten en het nooit als vanzelfsprekend te beschouwen, zoals maar al te vaak gebeurt.

Het zal zeker nuttig zijn om hen de ernst te laten inzien van de ongehoorzaamheid van Adam en Eva, die van de appel aten toen God hen had bevolen dat niet te doen, waardoor ze vrij waren om alle andere mooie en smakelijke vruchten te eten die in overvloed aanwezig waren in de Hof van Eden. Om dit punt te benadrukken is het misschien nuttig om een vergelijking te maken met de ongehoorzaamheid van kinderen zelf, die zich onttrekken aan de plichten en aanbevelingen van hun ouders. Plichten en aanbevelingen die altijd en alleen voor hun eigen bestwil zijn. Ook hier is het belangrijk om hen het concept van de vrije wil voor te houden: God gaf Adam en Eva de keuze om te doen wat ze wilden, zelfs de keuze om van Hem te houden of niet. Hij dwong hen nergens toe, alles wat Hij voor hen deed was een prachtig geschenk, en toch lieten ze Hem in de steek door hun ondankbaarheid. Het verhaal zou ongeveer zo kunnen gaan:

God is zo goed dat hij op een dag besloot om een prachtige groene ruimte te creëren. Hij vulde het met allerlei planten, bloemen en dieren en daarboven schiep hij de hemel, met de zon, de maan en de sterren. Toen hij klaar was, schiep hij de eerste man, Adam, en de eerste vrouw, Eva, en hij wilde hen dit aardse paradijs geven. Ze zouden vrij zijn om te gaan en staan waar ze wilden, in deze wereld waar geen pijn, ziekte of dood zou zijn, en om al het fruit te eten dat aan de bomen groeide, behalve de appels van de boom in het midden van de tuin.

Ondanks Gods aanbevelingen werd Eva verleid door een kwaadaardige slang, die haar vertelde dat de vrucht van deze grote boom haar in staat zou stellen het verschil tussen goed en kwaad te begrijpen. Eva nam een stuk fruit van de verboden boom, at ervan en bood het aan Adam aan.

God ontdekte onmiddellijk hun ongehoorzaamheid en leed zeer. Hij had alles voor hen gedaan; hij had een paradijs geschapen en het aan hen gegeven zonder er iets voor terug te vragen. Als straf stuurde hij hen weg uit het aardse paradijs en veroordeelde hen en al hun nakomelingen tot pijn en dood.

ADAM EN EVA: HET VERHAAL VAN DE APPEL EN DE ERFZONDE.

Het verhaal van de appel, de verboden vrucht die Adam en Eva gelijk zou hebben gemaakt aan God en hen de kennis van goed en kwaad zou hebben gegeven, is niet alleen een legende voor kinderen. Het is zelfs de basis van de katholieke religie. In feite was het gevolg van de erfzonde de val van de mens, het verbreken van het stilzwijgende verbond tussen hem en God, waarvan de gevolgen al duizenden jaren door de hele mensheid worden gevoeld. Het is uit deze ene ongehoorzame daad dat al het kwaad van de mensheid voortkomt. Daarvoor was de mens volmaakt, immuun voor ziekten en verwondingen, onsterfelijk en gelukkig.

Deze daad komt voort uit het verlangen van de mens om zelf te kunnen beslissen wat goed of slecht is, in plaats van te vertrouwen op de oneindige wijsheid en oneindige liefde van God. Het verhaal van de erfzonde, van de verleiding door de slang tot Eva’s het nemen van de appel van de boom en het aanbieden ervan aan Adam (een boom niet te verwarren met de boom des levens. Je kunt meer te weten komen in het artikel over de betekenis van de levensboom), is doordrenkt met verwijzingen naar talloze eerdere heilige verhalen.

Het is interessant om te zien hoe de woorden van de verleider van de slang genoeg zijn om bij de eerste vrouw het zaad van de twijfel in te boezemen, de overtuiging dat Gods gebod om niet van de vrucht van de boom te eten onrechtvaardig was. Bovenal is het de belofte van de slang aan Eva dat zij en Adam door het eten van de verboden appel de kennis van goed en kwaad zullen verwerven en in de praktijk zullen worden zoals God, die zo onweerstaanbaar is.

ADAM EN EVA VERBANNEN UIT HET PARADIJS.

Maar na het plukken en proeven van de appel, is het eerste en enige waar ze zich bewust van worden hun eigen naaktheid.

Schaamte is het eerste negatieve gevoel dat de eerste man en vrouw ervaren, een moment na hun val.

Meteen nadat God hun ongehoorzaamheid had ontdekt, riep hij de drie schuldigen bijeen, die zichzelf probeerden vrij te pleiten door elkaar te beschuldigen.

Gods straf overviel hen allen: eerst de slang, die vervloekt werd; daarna de vrouw, veroordeeld tot de pijnen van de bevalling en om onderdanig te zijn aan de man; en tenslotte de man, veroordeeld om te moeten werken en zweten om de vruchten van de aarde te trekken, die tot dan toe verkwistend en gul met hem was geweest. Tenslotte, en dit is zeker het ergste kwaad dat voortkomt uit deze ondoordachte daad, veroordeelt God man en vrouw, en met hen al hun nakomelingen, tot de fysieke dood, terwijl ze voorheen onsterfelijk waren. Het zou duizenden jaren duren, en de komst van Jezus Christus, voordat deze verschrikkelijke breuk werd hersteld. In Jezus kennen de kinderen van Adam de mogelijkheid van verlossing, de fata morgana van eeuwig leven aan het einde der tijden, en alleen voor hen die weten hoe ze het moeten verdienen.

WIE WAREN DE KINDEREN VAN ADAM EN EVA?

Toen ze eenmaal uit Eden waren verdreven, kregen Adam en Eva verschillende kinderen, volgens de overlevering tussen de 14 en 140 jaar oud. De enige drie die in de Bijbel worden genoemd zijn Kaïn, Abel en Seth. Kaïn trouwde met de tweelingzus van Abel, Calmana, en Abel trouwde met de tweelingzus van Kaïn, Deborah. Later, toen Abel stierf, trouwde Kaïn, zijn moordenaar, met zijn zus Awan, bij wie hij een zoon, Henoch, verwekte. Seth trouwde met zijn zus Azura, die Enos baarde, wiens nakomelingen Noach en zijn zonen zouden baren. De nakomelingen van Kaïn daarentegen werden nomadische veehoeders en leerden de kunst van het smeden, maar onderscheidden zich door geweld en polygamie.

ANALOGIEËN MET OUDE MYTHEN.

De schepping van Adam uit de aarde lijkt op de verhalen over de schepping van de mens bij andere oude volkeren in het Middellandse Zeegebied en het Midden-Oosten: in Mesopotamië schiepen de goden de mens uit klei en het bloed van een god; in Egypte maakten ze hem zoals men een vaas of een baksteen zou maken, en zelfs in Griekenland schiep de halfgod Prometheus hem uit water en aarde. Het verlies van Adam en Eva’s onsterfelijkheid doet denken aan de mythen van Gilgamesj en Adapa, twee legendarische koningen uit het oude Mesopotamië die per ongeluk de kans misliepen om onsterfelijk te worden.

VOOR CHRISTENEN DIE HUN GELOOF WILLEN DELEN 🙏

Door dit artikel te lezen, heb je de legende van Adam en Eva ontdekt. In een paar woorden kunnen we het volgende zeggen: Volgens de christelijke ideologieën schiep God Adam en Eva na de schepping van de aarde. Ze leefden in de Hof van Eden. Nadat ze de erfzonde begingen, werden ze uit die tuin verdreven. Dus leefden ze met straffen voor hun ongehoorzaamheid en werden ze geconfronteerd met de verschillende problemen van het leven.