Geen producten in uw winkelwagen.
Wil je meer weten over de geschiedenis van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe? Zou je meer willen weten over haar oorsprong? Zou je meer willen weten over haar rol in de geschiedenis van Mexico?
Net zo gepassioneerd als jij bent over dit onderwerp, zijn wij dat ook. Daarom hebben we de informatie voor je samengebracht in dit artikel.
Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe is het symbool van de Maagd Maria die zich in Mexico aan Juan Diego toonde. Sindsdien is er een basiliek gebouwd om haar te vereren. Maar achter deze heilige naam en dit gebouw schuilt het verhaal van een heel volk.
In dit artikel lees je meer over:
- De geschiedenis van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe;
- Waar ze vandaan komt;
- En haar rol in de geschiedenis van Mexico.
Als je dit christelijke artikel leuk vond en meer wilt weten over de geschiedenis van Onze Lieve Vrouw, dan zijn hier enkele artikelen die je misschien interesseren:
- De geschiedenis van Onze Lieve Vrouw van Lourdes
- Het verhaal van Onze Lieve Vrouw van Fátima
- De geschiedenis van Notre-Dame de la Garde
En hier zijn verschillende artikelen over gebeden tot de Maagd Maria die je op onze site kunt ontdekken:
- Gebed tot Onze Lieve Vrouw van Lourdes
- Gebed tot Onze Lieve Vrouw van Fátima
- Gebed tot Maria
- Gebed tot de Onbevlekte Ontvangenis
- Gebed tot de Wonderdadige Medaille
- Wees gegroet Maria: Gebed
Laten we zonder verder oponthoud beginnen met het lezen van het artikel!
Ontdek onze Rozenkrans
DEFINITIE EN AARD VAN ONZE DAME VAN GUADALUPE
Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe, in het Spaans Nuestra Señora de Guadalupe, is een mariale aanroeping in de katholieke religie. Haar beeltenis wordt vereerd in de Basiliek van Guadalupe in het noorden van Mexico. Het is echter de op één na meest bezochte katholieke basiliek ter wereld na de Sint-Pietersbasiliek in Rome.
In het rooms-katholicisme staat ze ook bekend als de Maagd van Guadalupe. De naam verwijst ook naar de Mariaverschijning zelf. Ze neemt een speciale plaats in het religieuze leven van Mexico in en is een van de populairste religieuze devoties.
De rol van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe in de geschiedenis van Mexico beperkt zich niet tot religieuze handelingen. Ze heeft een belangrijke rol gespeeld in het Mexicaanse nationalisme en de Mexicaanse identiteit. Haar beeltenis heeft een belangrijke rol gespeeld als nationaal symbool van Mexico. Ontdek de geschiedenis van deze aanroeping en haar rol in de Mexicaanse geschiedenis.
OORSPRONG VAN HET WOORD “GUADALUPE
De naam Guadalupe komt van de rivier Guadalupejo. Deze naam komt van de samenvoeging van het Arabische woord “guada”, wat rivier betekent, en de Latijnse constrictie “lux-spéculum”, wat lichtgevende spiegel betekent. Volgens de Nican Mopohua (Boek van het verhaal van de verschijningen van de Maagd van Guadalupe aan Juan Diego), onthulde de Maagd de naam “Guadalupe” aan Bernardino (de oom van Juan Diego) toen hij ernstig ziek was.
Sceptische critici geloven dat het onmogelijk is voor de Maagd om met de oude man te communiceren. Dit komt omdat Juan Bernardino de Spaanse taal niet verstond die door de Spanjaarden naar de Nieuwe Wereld was gebracht. De dialoog moest daarom worden ontwikkeld in zijn moedertaal, het Nahuatl (een levende taal die door meer dan 2,5 miljoen mensen wordt gesproken), waarin geen g- of d-medeklinkers voorkomen.
Ontdek onze christelijke ringen
DE VERSCHIJNINGEN VAN DE MAAGD AAN DE MEXICAAN JUAN DIEGO
Volgens de katholieke traditie verscheen de Heilige Maagd Maria aan Juan Diego, een Azteek die zich tot het christendom bekeerde. Ze verscheen in totaal 4 keer aan hem. Laten we ze in meer detail bekijken.
EERSTE VERSCHIJNING.
Op zaterdag 09 december 1531 verliet Juan Diego heel vroeg in de ochtend zijn geboortestad Mexico. Zijn doel was om catechismuslessen en de mis bij te wonen. Het was ochtend toen hij aankwam bij de heuvel die Tepeyacac heet. Hij hoorde gezang op de top van de heuvel. Het klonk als het gezang van verschillende vogels. De melodie was sinusvormig. Plotseling stopte het gezang en was er stilte, en Juanito hoorde een stem die zijn naam riep.
Juan Diego ging meteen naar de bisschop. Zijn naam was Fray Juan de Zumárraga, een religieus uit San Francisco. Zodra hij aankwam, vroeg hij of hij hem kon spreken. Hij vroeg zijn ondergeschikten om hem te komen aankondigen. Na een tijdje kwamen ze hem roepen, want de bisschop had hem bevolen binnen te komen.
Eenmaal binnen vertelde hij meteen over de boodschap van de Vrouwe in de hemel. De bisschop leek hem na het horen van zijn toespraak niet te geloven. Hij vroeg hem om bewijs mee te brengen dat zijn verhaal kon bevestigen. Juan Diego werd verdrietig en vertrok omdat zijn boodschap niet was uitgevoerd.
Dezelfde dag keerde hij terug naar de heuvel en vertelde Maria over zijn ontmoeting met de bisschop. Maria zei hem de volgende dag terug te gaan naar de bisschop en hem te vertellen wat hij wilde. Juanito, een beetje perplex, stemde er toch mee in om de missie die hem was toevertrouwd uit te voeren. Hij beloofde de volgende middag terug te komen om haar verslag uit te brengen.
Ontdek onze christelijke kettingen
DERDE VERSCHIJNING.
De volgende dag, zondagochtend, ging Juan Diego bijna om tien uur na de mis direct naar het huis van de bisschop. Zodra hij aankwam, stelde hij alles in het werk om hem te zien. Hij was bedroefd en huilde toen hij het verzoek van de Vrouwe van de Hemel voorlegde. Voor de zekerheid stelde de bisschop hem een paar vragen, zoals waar hij haar gezien had, hoe ze eruit zag, enzovoort. Hij rapporteerde alles perfect aan de bisschop. Nog steeds sceptisch, antwoordde de bisschop dat hij een teken moest zien om het te geloven.
De bisschop stuurde onmiddellijk mensen die hij kon vertrouwen om hem te bespioneren. Juan Diego kwam rechtstreeks naar de plek waar hij de Maagd Maria had ontmoet. De mensen die hem volgden, raakten hem kwijt in de buurt van de brug van Tepeyacac. Ze zochten overal, maar zagen hem nergens. Dus gingen ze terug, omdat hun poging was verijdeld. Eenmaal bij de bisschop thuis, vertelden de spionnen hem dat Juan Diego loog.
Ze meldden ook dat hij alles wat hij hem kwam vertellen had verzonnen, of dat hij alleen maar had gedroomd wat hij had gezegd. Kortom, ze stelden dat als hij terug zou komen, ze hem zouden moeten vangen en hem streng zouden moeten straffen, zodat hij de waarheid zou bekennen. Ondertussen was Juan Diego bij de Heilige Maagd en bracht haar verslag uit van het antwoord van de bisschop. De Maagd zei hem dat hij de volgende dag terug moest komen, zodat hij de bisschop het teken kon brengen waar hij om gevraagd had.
Ontdek onze christelijke hangers
VIERDE VERSCHIJNING.
De volgende dag, maandag, kwam Juan Diego niet terug. Want toen hij de dag ervoor thuiskwam, was zijn oom, Juan Bernardino, ernstig ziek geworden. Hij ging eerst een dokter bellen. Maar zijn oom was in kritieke toestand. Die avond voelde zijn oom dat zijn dood naderde en vroeg Juan om naar Tlatilolco te gaan om een priester te bellen zodat hij kon gaan biechten. Op dinsdag, heel vroeg in de ochtend, kwam Juan Diego vanuit zijn huis in Tlatilolco (een variant van Tlatelolco) om de priester te bellen.
Op de terugweg naar de plaats waar hij de Vrouwe zou ontmoeten, besloot hij een andere route te nemen. Plotseling kwam Maria naar hem toe en vroeg waar hij heen ging. Beschaamd legde Juan uit wat er aan de hand was. De Maagd zei hem dat hij zich geen zorgen hoefde te maken, dat zijn oom niet zou sterven en dat hij al in goede gezondheid verkeerde. Onmiddellijk vroeg hij naar het teken dat hij naar de bisschop moest brengen. Ze zei hem dat hij naar de top van de heuvel moest gaan waar hij verse Castiliaanse rozen zou vinden.
Hij moest er zoveel mogelijk afsnijden en ze naar de bisschop brengen. Eenmaal voor bisschop Zumarraga, vouwde Juan Diego zijn deken open. Een dozijn rozen viel op de grond en de tilma was beschilderd met wat vandaag de dag bekend staat als de beeltenis van de Maagd van Guadalupe. Toen hij dit zag, nam de bisschop het heilige beeld mee naar de Grote Kerk en bouwde een kluizenaarshut op de plek die Juan Diego had aangegeven.
Ontdek onze Crucifixen
DE ROL VAN ONZE DAME VAN GUADALUPE IN DE MEXICAANSE GESCHIEDENIS
De rol van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe in de geschiedenis van Mexico is niet beperkt tot religie. Ze heeft een belangrijke rol gespeeld in het Mexicaanse nationalisme en de Mexicaanse identiteit. In 1810 promoveerde Miguel Hidalgo y Costilla haar tot beschermheilige van zijn opstand tegen de Spanjaarden. De beeltenis van de Maagd van Guadalupe verscheen op de banieren van de rebellen en de strijdkreet van de rebellen was “Lang leve Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe”.
De predikers verklaarden dat de stichting van Mexico gedateerd kon worden op de tijd van de verschijning van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe. In feite vond deze plaats tijdens een religieuze opleving in Mexico aan het einde van de 19e eeuw. Ze bevrijdde de mensen van afgoderij en verzoende de Spaanse en inheemse volkeren in een gemeenschappelijke devotie.
De boerenrebellen van Emiliano Zapata droegen het vaandel van Onze Lieve Vrouw toen ze Mexico Stad binnentrokken in 1914. Tijdens de Mexicaanse Burgeroorlog (1926-1929) droegen de vaandels van de rebellen haar beeltenis. Haar belang als religieus en nationaal symbool blijkt uit de honderdduizenden pelgrims die haar heiligdom elk jaar bezoeken.
Ontdek onze christelijke armbanden
CULTUS VAN DE MAAGD VAN TEPEYACAC.
Het eerste Mexicaanse Concilie, gehouden in Mexico Stad van 29 juni tot 7 november 1555, leverde een beslissende bijdrage aan de versterking van de cultus van de Maagd van Tepeyacac. Het werd georganiseerd door aartsbisschop Alonso de Montúfar. Het bracht ook veel vertegenwoordigers van de kloosterorden van Nieuw-Spanje samen. Onder hen waren de franciscaan Pedro de Gante, de bisschoppen Martín Sarmiento de Hojacastro (Tlaxcala) en Tomas de Castillas (Chiapas). Daarnaast besloot de eerste raad van de nieuwe Spaanse kerk om de productie van religieuze afbeeldingen te reguleren. Hieronder zouden ook beelden vallen die gemaakt waren door inheemse volken. Er werd ook besloten om de verering van de beschermheiligen van elke stad en alle Maria-aanroepingen aan te moedigen.
Sinds de komst van de Franciscanen in Mexico werden de inheemse volken opgeleid in het schilderen en mochten ze religieuze afbeeldingen maken. Montúfar viel het werk van de franciscaanse missionarissen, vertegenwoordigd door Pedro de Gante, aan. Hij beweerde voorstander te zijn van het beëindigen van het “misbruik van schilderijen geproduceerd” door inheemse volken die “niet weten hoe ze moeten schilderen”. De meningsverschillen tussen de Aartsbisschop van Mexico en de Franciscanen over de cultus van de Maagd van Tepeyac waren niet zonder reden. Het was een weerspiegeling van de confrontatie rond de productie van religieuze beelden en hun rol in de kerstening van de inheemse volken.
MENINGSVERSCHILLEN OVER DE VERERING VAN AFBEELDINGEN VAN MARIA.
Op 6 september 1556 hield Montúfar een preek waarin hij zich uitsprak voor het bevorderen van de cultus van Guadalupana onder de inheemse volken. Op 8 september van hetzelfde jaar ontving de aartsbisschop een uiterst kritische reactie van de Franciscanen van Francisco de Bustamante. Het werk van de Franciscaanse Orde in de kerstening van Amerika was doordrongen van de Erasmiaanse filosofie. Zij verwierpen de verering van beelden, dus toen Montúfar voorstander was van het verspreiden van de cultus van het beeld van Tepeyac.
Wat hij als antwoord kreeg was de volgende verklaring van Bustamante: Het geschil tussen de Franciscanen en het Aartsbisdom Mexico is opgelost ten gunste van de laatste. Hiervoor moesten Montúfar en zijn aanhangers hun discours over de aard van de cultus van de Maagd van Guadalupe matigen. Zijn discours stond blijkbaar dichter bij de leefregels die verdedigd werden door de Franciscanen. De officiële promotie van de cultus van Guadalupe door de Nieuw-Spaanse Kerk maakte deel uit van een breder proces.
In deze laatste werd het humanistische perspectief van de franciscanen en hun missiewerk vervangen door de leefregels die officieel werden aangenomen door de resoluties van het Concilie van Trente. Volgens deze resoluties moet de Kerk de cultus van afbeeldingen van Christus, de Maagd en alle heiligen bevorderen en behouden. Dit was een duidelijke reactie op het protestantse iconoclasme dat in Noord-Europa opbloeide.
Ontdek onze Rozenkrans
DE VERWARRING ROND HET HEILIGDOM VAN GUADALUPE
Pragmatisch gezien negeerde het Aartsbisdom Mexico de waarschuwingen van de Franciscanen over de verwarring die de cultus van het Tepeyac-beeld zou kunnen veroorzaken. Dit onder de pas gekerstende inheemse volkeren van centraal Mexico. De stem van Francisco de Bustamante werd later versterkt door andere missionarissen.
Een van hen was Bernardino de Sahagun, die in zijn Histoire générale des choses de la Nouvelle-Espagne, gepubliceerd in 1576, schreef dat er in feite in de buurt van de bergen drie of vier plaatsen zijn waar zij (de inboorlingen) zeer plechtige offers brachten. Een daarvan is hier in Mexico, waar een heuvel is die Tepeacac heet.
De Spanjaarden noemen het Tepeaquilla en nu heet het Onze Lieve Vrouw van Guadalupe. Ze hadden daar een tempel gewijd aan de moeder van de goden, die ze Tonantzin noemden, wat Onze Moeder betekent. Daar brachten ze veel offers om deze godin te eren. Nu de kerk van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe daar is gebouwd, noemen ze die ook Tonantzin.
Ontdek onze christelijke armbanden
DE EIGENSCHAPPEN VAN HEILIGE MARY OF GUADALUPE.
Paus Pius X riep haar uit tot “patroonheilige van heel Latijns-Amerika”. Paus Pius XI riep haar uit tot “patroonheilige van heel Amerika”. Paus Pius XII noemde haar “Keizerin van de Amerika’s” en Johannes XXIII noemde haar “De hemelse missionaris van de nieuwe wereld”.
En “de Moeder van de Amerika’s”. De beeltenis van de Maagd van Guadalupe wordt in Mexico met grote toewijding vereerd. De wonderen die worden verricht door degenen die bidden tot de Maagd van Guadalupe zijn buitengewoon.
Ontdek onze Rozenkrans
