Geen producten in uw winkelwagen.
Ben je geïnteresseerd in de geschiedenis van de heiligen? Ken je het verhaal van de heilige Antonius? En welke rol speelde hij in de Kerk?
Ons team heeft zich tot taak gesteld deze vragen speciaal voor jou te beantwoorden. Hier is een korte samenvatting van ons antwoord:
Heiligen zijn mensen die aan gelovigen worden voorgehouden als voorbeeld voor het leven op grond van een persoonlijkheidskenmerk of gedrag dat als voorbeeldig wordt beschouwd. Sint Antonius verwijst naar verschillende christelijke heiligen, waarvan de bekendste Sint Antonius de Grote van Egypte is, de stichter van het christelijke monnikendom. En Sint Antonius van Padua, Dokter van de Kerk.
In dit artikel nodigen we je uit om het volgende te ontdekken:
- De betekenis van de heilige Antonius ;
- Het verhaal van de grote kluizenaar Sint Antonius van Egypte en de Doctor van de Kerk Sint Antonius van Padua;
- En waarom deze twee de beroemdste heiligen zijn in de categorie Antonius.
Als je meer verhalen over christelijke heiligen wilt ontdekken, dan zijn hier verschillende artikelen beschikbaar op onze site die je kunt lezen:
- Het verhaal van de patroonheilige van de geliefden
- Het verhaal van Pater Pio
- Het verhaal van de heilige Rita van Cascia
- Het verhaal van de heilige Jozef
- Het verhaal van de heilige Teresa
- Alles over het verhaal van de heilige Benedictus van Nursia
ANTOINE DE GROTE: EEN MONNIK DIE BESCHOUWD WORDT ALS DE VADER VAN HET CHRISTELIJKE MONNIKENDOM
Antonius de Grote, ook bekend als Antonius van Egypte, is een monnik die beschouwd wordt als de vader van het christelijke monnikendom. Zijn leven wordt rond 360 beschreven door Athanasius van Alexandrië, die zegt dat hij rond 251 werd geboren en rond 356 stierf op 105-jarige leeftijd.
Tussen de armen van zijn twee discipelen, Macarius de Oudere of Macarius van Egypte en Amathas. Onder de naam Sint Antonius wordt hij op 17 januari gevierd door katholieken en orthodoxen. Ook op de 30e van de gewone kalender door de orthodoxen van de Oude Kalender.
BIOGRAFIE VAN ANTOINE DE GROTE
Antonius, geboren in Egypte in Herakleopolis Magna (nu Qeman, Fayyum), werd op achttienjarige leeftijd wees en moest een jongere zus opvoeden. Omdat hij land had om te bewerken, nam hij op twintigjarige leeftijd het evangelie letterlijk aan en deelde al zijn bezittingen uit aan de armen. Hij begon zijn leven als ankeriet op een afgelegen plek in de buurt van een van zijn akkers. Hij verdeelde zijn tijd tussen gebed en werk in de buurt van de hut van een oude asceet die hem introduceerde tot het eremitische leven. Hij besloot zijn pensioen kracht bij te zetten door 13 jaar in de woestijn te gaan wonen en stichtte er de Kellia-gemeenschap.
De toevloed van discipelen verstoorde zijn isolement en in 285 vertrok hij om als kluizenaar te gaan leven in Pispir, midden in de woestijn, in een verlaten fort. Daar kreeg hij te maken met verleidingen van de duivel, die langer duurden en waarbij verschillende demonen zijn leven probeerden aan te vallen. Antonius weerstond alles en liet zich niet afleiden door de fantasmatische visioenen die zich vermenigvuldigden. Beetje bij beetje begonnen discipelen zich rond Antonius de Grote te verzamelen om zijn leer te volgen. Ze woonden vlakbij in grotten, luisterden naar zijn preken en baden samen met hem.
In de loop der jaren groepeerden ze zich in verschillende kernen van discipelen en kozen ze een ouderling als hun leider. Ze kozen allemaal Antonius als hun spirituele gids. In 312 ging Anthony verder weg om zichzelf af te zonderen. Hij ging naar Thebaid, op de berg Qolzum. Hij werd vereerd door vele bezoekers en elke keer gaf hij hen advies over wijsheid en vroomheid. Religieuzen die de eenzame levenswijze van Sint Antonius overnamen, werden anchorieten genoemd. Zij staan tegenover de cenobieten die ervoor kiezen om in kloostergemeenschappen te leven.
DE VERSCHILLENDE VOORSTELLINGEN VAN DE HEILIGE ANTONIUS
Het leven van Sint Antonius en zijn verleidingen hebben veel kunstenaars geïnspireerd. Onder hen Jérôme Bosch, Pieter Brueghel, Jacques Callot, Dali, Max Ernst, Matthias Grünewald en Diego Vélasquez. Gustave Flaubert wijdde ook een verhaal aan hem, “De verzoeking van de heilige Antonius”. Kunstenaars hebben ook vaak zijn ontmoeting met de heilige Paulus van Thebe afgebeeld.
Het beroemdste werk dat in verband wordt gebracht met de heilige Antonius is het altaarstuk van Issenheim, geschilderd door Matthias Grünewald, en veel afbeeldingen van de heilige tonen hem vergezeld van een varken dat een bel draagt. Hij wordt soms Antonio del porco genoemd in Italië, of “Sint Antonius van de varkens” in de Bruchevallei in de Elzas.
Er moet echter worden opgemerkt dat de demonen die de heilige kwelden aanvankelijk werden voorgesteld door wilde dieren (leeuwen, beren, enz.), daarna door meer bekende dieren zoals wolven en wilde zwijnen. De rue Saint-Antoine en de faubourg Saint-Antoine in de Ive, XIe en XIIe arrondissementen van Parijs danken hun naam aan hem.
DE RELIKWIEËN VAN DE EGYPTISCHE HEILIGE ANTOINE
De relikwieën van de heilige Antonius de Egyptenaar werden door een heer uit de Dauphiné meegebracht uit het Heilige Land. Ze werden in 1070 gedeponeerd in het dorp La Motte-aux-Bois, dat Saint-Antoine-l’Abbaye werd, in de abdij van Saint-Antoine-l’Abbaye, vergezeld door zijn zwager Jocelin de Châteauneuf.
De benedictijnen begonnen toen met de bouw van een kerk en een ziekenhuis om de slachtoffers van de Mal des Ardents te behandelen. In de 13e eeuw vertrouwde de paus de site toe aan de kanunniken van de Orde van Saint-Antoine. Van de 14e tot de 16e eeuw werden er grote uitbreidingswerken uitgevoerd, een welvarende periode voor de orde in het algemeen en de abdij in het bijzonder.
VERERING TER ERE VAN HEILIGE ANTOINE DE KLUIZENAAR
In Bousbecque, Frankrijk, het altaar van de heilige Antonius de Kluizenaar, in de kerk Saint-Martin. Dit is een bedevaartsoord voor Saint Antoine l’Ermite, waar mensen komen bidden voor hulp bij huidziekten.
Vooral Vlamingen kwamen uit de Menen om hem aan te roepen tegen gordelroos. Sint-Antonius is ook de beschermheilige van het Vreemdelingenlegioen.
SINT ANTOINE VAN PADUA (+1231): VOORSTELLING
Sint Antonius was een monnik en Doctor van de Kerk in de 13e eeuw. Na het kortste heiligverklaringsproces in de geschiedenis van de Kerk werd hij slechts elf maanden na zijn dood heilig verklaard door Gregorius IX. Hij verrichtte tijdens zijn leven veel gedocumenteerde wonderen en werd in 1946 door paus Pius XII benoemd tot “doctor evangelicus”.
Sint Antonius is de beschermheilige van Padua, Lissabon, Paderborn en Hildesheim. Hij is ook de patroonheilige van geliefden en huwelijken, vrouwen en kinderen, bakkers, enz. Hij zou helpen tegen steriliteit, demonische krachten, koorts, pest, enz. De attributen van de heilige Antonius zijn onder andere het kindje Jezus, een vis, een ezel, een vlam in zijn hand, een hostie en een monstrans.
Sint Antonius is waarschijnlijk een van de beroemdste en meest geliefde heiligen in de katholieke kerk. Er gebeurden zoveel wonderen bij zijn graf dat Bonaventura zei: “Als je op zoek bent naar wonderen, ga dan naar Antonius! Er is bijna geen rooms-katholieke kerk in de hele wereld die geen beeld, altaar of ander voorwerp heeft dat aan de heilige Antonius is gewijd.
DE ONGELOOFLIJKE REIS VAN DE HEILIGE ANTONIUS
ZIJN TIJD IN PORTUGAL
Sint Antonius werd geboren als Fernando Martim de Bulhões y Taveira de Azevedo, zoon van een rijke adellijke familie in Lissabon in 1195. Hij bezocht de kloosterschool van de Orde van het Kruis. Daarna bracht hij zijn eerste jaren door als leerling van de kanunniken van de kathedraal, die naast zijn ouderlijk huis stond. Fernando’s beslissing om priester te worden was waarschijnlijk te danken aan het feit dat veel van zijn leeftijdsgenoten in de omgeving ook priester wilden worden.
ANTHONIE WORDT FRANCISCAAN
Halverwege 1220 vroeg Fernando om ontslagen te worden uit de Augustijner Orde. Antonius wilde vanaf dat moment de strengere idealen van de Franciscanen volgen. Hij voelde zich geroepen om missionaris en martelaar te worden en dus werd hij na zijn ontslag uit de Augustijner Orde in september 1220 een discipel van Franciscus van Assisi. Op dat moment deed hij eindelijk afstand van zijn christelijke naam en nam hij de naam Antonius aan.
Dit was ter ere van een Egyptische kluizenaar aan wie ook het Franciscaner klooster van Santo Antao dos Olivais was gewijd. Nadat hij zich vertrouwd had gemaakt met de regels van de Franciscanen, reisde Antonius naar Marokko om het evangelie te verkondigen. Hij kon zijn plan om tot de moslims te prediken echter niet uitvoeren omdat hij werd getroffen door een tropische ziekte, waardoor hij naar huis moest terugkeren. Het schip waarmee Antonius naar Spanje wilde terugkeren werd echter door een storm meegesleurd naar Sicilië, waar Antonius uiteindelijk in Milazzo van boord ging.
DE TIJD VAN DE PREDIKER
Antonius’ talent voor het houden van toespraken werd eerder toevallig en niet opzettelijk door hem ontdekt. In 1222 weigerden alle priesters een preek te houden, alleen Antonius, op aandringen van de dominee, gaf uiteindelijk toe. Hij wist het publiek in vervoering te brengen met zijn toespraak, waarin hij onbewust zijn diepgaande kennis van de Bijbel onthulde.
Terug in Montepaolo verliet hij zijn grot en begon zijn roeping als predikant in Romagna. In 1229 werd hij gekozen tot provinciaal van Noord-Italië. Het einde van zijn leven stond in het teken van preken, waarin hij uitblonk. In 1231 was hij in Padua om de vastentijd te preken. Daar stierf hij van uitputting op 36-jarige leeftijd, in de stad die hem vereerde. En die hem zijn tweede naam gaf, Sint Antonius van Padua.
ONZE CHRISTELIJKE WINKEL BIEDT EEN MOOIE COLLECTIE ROZENKRANSEN
Sint Antonius is bijzonder populair in de katholieke traditie. Mensen bidden tot hem als ze iets willen terugvinden dat ze zijn kwijtgeraakt. Of om een geliefde die verdwaald is weer op het rechte pad te brengen. Bij uitbreiding is hij de beschermheilige van verloren zaken geworden.
Na verloop van tijd werd Sint Antonius ook de beschermheilige van zwangere vrouwen en mensen die lijden aan onvruchtbaarheid. Het is dit beeld van een gids, zowel vaderlijk als beschermend, dat Sint Antonius een uitstekende keuze maakt voor een doopmedaille.
