BIOGRAFIE VAN DE HEILIGE BENOIT DE NURSIE: DE REGEL VAN DE HEILIGE BENEDICTUS

Sint Benedictus werd geboren in Nursia, Italië, rond 470 na Christus. Hij is de beschermheilige van Europa en van studenten. Sint-Benedictus wordt vaak afgebeeld met een bel, een gebroken dienblad, een raaf of een kromstaf. Zijn feestdag wordt gevierd op 11 juli.

Zijn unieke geest van gematigdheid en redenering beïnvloedde de meeste Europese religieuze gemeenschappen om hem te adopteren, waardoor Benedictus een van de meest invloedrijke christelijke schrijvers in de geschiedenis is! Hij wordt vaak de grondlegger van het westerse christelijke monnikendom genoemd. Zijn grootste verwezenlijking was de Regel, met gedetailleerde voorschriften voor zijn monniken en het bestuur van zijn gemeenschappen.

In dit artikel delen we met jou alle heldendaden van Sint Benedictus, zijn wonderen, zijn filosofie, zijn mondelinge uitdrukkingskunst en de beroemde Regel van de christelijke heilige. Het verhaal van Benedictus is rijk en verrassend! We hopen dat je ervan geniet. 🧙‍♂️

En als je meer verhalen over christelijke heiligen wilt ontdekken, dan zijn hier verschillende artikelen die je op onze site kunt lezen:

• Het verhaal van de patroonheilige van de geliefden
• Het verhaal van Pater Pio
• Het verhaal van de heilige Rita van Cascia
• Het verhaal van de heilige Antonius de Grote
• Het verhaal van de heilige Jozef
• Het verhaal van de heilige Theresa

1) BIOGRAFIE VAN DE HEILIGE BENEDICTUS

A. DE HEILIGE BENEDICTUS VAN NURSIA: DE PATROONHEILIGE VAN HEEL EUROPA

Sint Benedictus, of kortweg Sint Benedictus van Nursia, werd geboren rond 470 n.Chr. Deze historische periode, slechts vier jaar voor de officiële val van het West-Romeinse Rijk met de afzetting van de laatste keizer Romulus Augustulus, was vrij moeilijk. Hij stierf rond 547 na Christus. Sint Benedictus wordt gevierd op 11 juli en vroeger op 21 maart. Hij was de stichter van het benedictijnenklooster in Monte Cassino en de vader van het westerse monnikendom. De regel die hij opstelde werd de standaard voor het kloosterleven in heel Europa. In 1964 riep paus Paulus VI Sint Benedictus uit tot patroonheilige van heel Europa als erkenning voor het evangelisatiewerk van monniken die de benedictijnse regel volgen.

Sint Benedictus van Nursia was een grote christelijke heilige uit Italië. Nadat hij zijn kindertijd in Rome had doorgebracht en zich daarna een periode als eenzame monnik had gewijd, stichtte Benedictus 12 kloostergemeenschappen. De bekendste is Monte Cassino in de bergen van Zuid-Italië.

Hij werd legendarisch vanwege zijn persoonlijke ascese en het verrichten van talloze wonderen. Zijn grootste prestatie was echter zijn Regel. De enige erkende autoriteit voor de feiten over het leven van Sint Benedictus is Boek 2 van de Dialogen van Sint Gregorius I (waarschijnlijk geschreven tussen 593 en 594 na Christus). Hij beweert informatie over het leven van Sint Benedictus te hebben verkregen van vier van Benedictus’ discipelen. Hoewel Gregorius’ werk veel tekenen en wonderen bevat, kan zijn inzicht in het leven van Benedictus als historisch worden geaccepteerd!

B. DE JEUGD VAN DE HEILIGE BENEDICTUS

De heilige Benedictus werd geboren in een goede familie en werd door zijn ouders naar Romeinse scholen gestuurd. Zijn leven omspant de decennia waarin de verwoeste keizerlijke stad het Rome van het middeleeuwse pausdom werd. In de vijfde eeuw werd de jonge Benedictus naar Rome gestuurd om zijn studie af te maken bij een huisverpleegster. Waarschijnlijk walgde hij van de losbandige levensstijl en de moeilijke politieke situatie in Rome. Het onderwerp dat de studie van een jonge man in die tijd domineerde was retoriek, de kunst van het overtuigen. Een goede redenaar is niet degene die het beste argument heeft of de waarheid overbrengt, maar degene die ritme, welsprekendheid en techniek gebruikt om te overtuigen.

En deze filosofie werd ook weerspiegeld in het leven van de studenten. Ze hadden alles: opleiding, rijkdom, jeugd. Helaas gaven ze alles uit aan het najagen van plezier. Benedictus keek met afschuw naar het leven en de ethiek van zijn metgezellen. Toen, volgens het verslag van Gregorius: zijn boeken en het huis en de rijkdom van zijn vader achterlatend, met als enige doel God te dienen, zocht hij een plek waar hij het verlangen van zijn heilige doel kon vervullen. Over zijn precieze leeftijd op dat moment bestaat discussie, maar algemeen wordt aangenomen dat hij tussen de 14 en 20 jaar oud was.

C. HET KLUIZENAARSBESTAAN VAN DE HEILIGE BENEDICTUS: EEN EENZAAM LEVEN IN EEN POEP (3 JAAR)

Uit angst voor zijn ziel ontvluchtte Sint Benedictus Rome, deed afstand van zijn erfenis en woonde met zijn voedster in een klein dorp. Toen God hem na dit stille leven naar een nog diepere eenzaamheid riep, trok hij naar de bergen van Subiaco. Hoewel hij niet van plan was om kluizenaar te worden, leefde Sint Benedictus uiteindelijk wel als een kluizenaar. Hij zocht zijn toevlucht in een grot in de ruïnes van het dorp Nero, vlakbij Subiaco. Ondergedompeld in eenzaamheid, was zijn enige contact met de buitenwereld met een monnik genaamd Romanus, wiens klooster vlakbij lag. Romanus gaf Benedictus het monnikspij en voorzag in zijn geestelijke en materiële behoeften.

Op een dag, toen Benedictus als kluizenaar in een grot boven een meer leefde, stelde de duivel Benedictus’ verbeelding een mooie en verleidelijke vrouw voor. Benedictus verzette zich door zijn lichaam in een doornstruik te rollen tot het onder de schrammen zat. Er wordt gezegd dat hij door deze fysieke wonden de wonden van zijn ziel genas. Drie jaar eenzaamheid volgden.

Uiteindelijk stond God toe dat zijn roem zich weer verspreidde en een nabijgelegen monnikengemeenschap vroeg hem om abt te worden. De heilige accepteerde met tegenzin. De mannen rebelleerden echter tegen zijn ascetische richtlijnen en probeerden hem te vergiftigen. Sint Benedictus bleef ongedeerd, want toen hij het kruisteken boven de vergiftigde drank maakte, brak de beker. ✝️

Benedictus keerde terug naar zijn grot. Beetje bij beetje begonnen er mensen bij hem in Subiaco te wonen. Vervolgens bouwde Sint Benedictus twaalf kloosters voor deze spirituele kinderen. Zelf woonde hij in een dertiende, de beroemdste abdij van het Europese vasteland: Mont Cassin. Een abdij die lange tijd een centrum van theologisch onderwijs was voor de Westerse Kerk.

D. STICHTING VAN KLOOSTERS

Sint Benedictus stichtte twaalf kloosters en stuurde naar elk daarvan twaalf monniken. Daarnaast stichtte hij een dertiende klooster voor novicen en mensen die onderwijs nodig hadden. Benedictus’ roem verspreidde zich zo snel (ook in Rome) dat twee illustere mannen, Equizius en de edelman Tertullus, hun twee zonen Maurus en Placidus aan hem toevertrouwden. Zij zouden de eerste twee juwelen van de benedictijnse familie worden.

Al het werk was erop gericht om het klooster autonoom en onafhankelijk te maken. Uiteindelijk werd het project van Benedictus XVI voor een ideale abdij (klooster) verspreid onder religieuze ordes in heel Europa. In de volgende eeuwen werden abdijen over het algemeen volgens dit project gebouwd. ⛪

E. WONDEREN VAN DE HEILIGE BENEDICTUS

In de loop van zijn leven verrichtte Sint-Benedictus vele wonderen. In Affile verrichtte Sint-Benedictus zijn eerste wonder door een tarwezeef van klei, die zijn dienaar per ongeluk had gebroken, in perfecte staat te herstellen. De roem die dit wonder bracht, zorgde ervoor dat Benedictus zich verder terugtrok uit het sociale leven. Er zijn er nog veel meer:

• Hij vond water op de top van een verlaten berg om de dorst van zijn monniken te lessen.
• Net als de profeet Elisa (2 Koningen 6:1-7) liet hij een verloren bijl in het water drijven.
• Hij liet Maurus ook over water lopen om de jonge Placidus van de verdrinkingsdood te redden.
• De Heer gaf de heilige Benedictus de gave van vooruitziendheid en verwondering. Hij genas veel mensen door zijn gebeden.
• De monnik voorspelde de dag van zijn dood (547).

In een verhaal uit het leven van Sint Benedictus kwam een arme man naar het klooster om wat olie te vragen. Hoewel Benedictus beval de olie te geven, weigerde de keldermeester omdat er nog maar een klein beetje over was. Als de keldermeester de olie als aalmoes zou geven, zou er niets overblijven voor het klooster. Woedend over dit wantrouwen in Gods voorzienigheid, knielde Benedictus neer om te bidden. Terwijl hij bad, kwam er een geluid van belletjes uit de binnenkant van de oliekruik. De monniken keken gefascineerd toe hoe Gods olie het vat zo volledig vulde dat het overliep, onder het deksel doorstroomde en uiteindelijk het deksel eraf duwde en op de vloer viel.

Jaloerse monniken uit een rivaliserend klooster probeerden het brood van Benedictus te vergiftigen. Deze keer, toen hij het brood zegende, greep een raaf het en droeg het weg. Benedictus zou ook het altaar en het afgodsbeeld van Apollo in de stad Monte Cassino hebben verwoest, waardoor veel inwoners van de regio werden bekeerd en de basis werd gelegd voor de beroemde abdij daar. Toen een kind-monnik tijdens het bouwen van een muur werd doodgedrukt, wekte Benedictus hem op uit de dood. Hij genas zijn volledig verwoeste lichaam en ging onmiddellijk weer aan het werk.

Benedictus’ profetische krachten waren ook legendarisch. Hij voorspelde de dood van Totila, koning van de Goten. Hij wist van tevoren dat de Longobarden een van de abdijen die hij had gesticht zouden sluiten. Hij was ook op de hoogte van de geheime zonden van de monniken en nonnen die hij onder zijn hoede had.

Al deze wonderen konden in die verre tijden niet door monniken of wie dan ook worden verricht. Daarom is Sint Benedictus zo belangrijk in de geschiedenis van het christendom! Wij hebben hulde gebracht aan de christelijke heilige door heilige religieuze voorwerpen naar zijn beeld te delen: Bijoux de Saint Benoît. Het ontstaan van de juwelen van Sint Benedictus is te danken aan een heilige religieuze medaille met de naam van Benedictus.

2) DE REGEL VAN SINT BENEDICTUS

A. REGEL VAN BENEDICTUS

In zijn verwijzing naar de Regel van Sint Benedictus beschrijft hij deze als helder in zijn taal en opmerkelijk in zijn discretie. De regel die alleen al door zijn voortreffelijkheid in heel Europa is ingeburgerd, is niet lang en vaak eigenzinnig. De Regel van Sint-Benedictus, ontleend aan diverse en ongelijksoortige bronnen, voorzag de monastieke levenswijze van een repertoire dat zowel praktisch als spiritueel was, en dat na 1500 jaar van kracht is gebleven.

De Regel van Sint-Benedictus geeft zowel spiritueel advies over hoe een Christus-centrisch leven op aarde te leiden als administratieve richtlijnen over hoe een klooster effectief te runnen. Het document is waarschijnlijk sterk beïnvloed door de geschriften van de Oosterse monastieke schrijver Johannes Cassianus. 📕

Benedictus XVI begint met het beschrijven van vier soorten monniken:

• cenobieten, die samen in een klooster leven
• anchorites, of kluizenaars
• Sarabaiten, die in twee- of drietallen leven zonder regel of overste
• gyrovagues, die van het ene klooster naar het andere zwierven.

De Regel van Benedictus is geschreven voor cenobieten (hoofdstuk 1). Hij beschrijft de noodzakelijke kwalificaties van een abt en verbiedt hem onderscheid te maken tussen mensen in het klooster, behalve op basis van verdienste. Het beveelt dat de leden van de gemeenschap in raad bijeen moeten komen voor belangrijke zaken.

Hoe opmerkelijk deze nauwgezette en veelomvattende regeling ook is, de spirituele en menselijke raad die in de hele Regel ruimhartig wordt gegeven, is uniek onder alle klooster- en religieuze regels van de Middeleeuwen. Benedictus’ advies aan de abt en de keldermeester, en zijn instructies over nederigheid, stilte en gehoorzaamheid, zijn onderdeel geworden van de spirituele schat van de kerk. Ze inspireren niet alleen kloosterorganen, maar ook de wetgevers van de verschillende instellingen.

Het karakter van Benedictus, zoals Gregorius aangeeft, moet ontdekt worden in zijn Regel. De indruk die naar voren komt is die van een wijze en volwassen heiligheid, gezaghebbend maar vaderlijk, standvastig maar liefdevol. Het is die van een spirituele meester die in staat en gewend is om anderen te besturen en te leiden, en die zelf zijn vrede heeft gevonden in het aanvaarden van Christus. 🙏

B. DE KUNST VAN DE HEILIGE BENEDICTUS: HET WOORD

In deze kleine maar krachtige Regel stelt Benedictus ten dienste van het Evangelie wat hij geleerd heeft over de kracht van het spreken en oratorische ritmes. Hij is niet van school gegaan omdat hij het onderwerp niet begreep. Geleerden hebben gezegd dat: de Regel van Benedictus een begrip en bekwaamheid in de retorische regels van die tijd weerspiegelt. Ondanks zijn ervaring op school begreep hij dat retoriek net zo goed een gereedschap was als een hamer. Met een hamer kun je een huis bouwen of iemand op het hoofd slaan. Retoriek (de kunst van het goed spreken) kon gebruikt worden om God te promoten.

In zijn gemeenschappen waren er altijd woorden die werden voorgelezen tijdens maaltijden, om gasten te verwelkomen, om nieuwelingen te onderwijzen. Eén keer de woorden horen was niet genoeg: Wij willen dat deze Regel vaak aan de gemeenschap wordt voorgelezen (Benedictus).

C. DE REGEL IN DE KERK

Hoe opmerkelijk ook, deze zorgvuldige en volledige ordening en de geestelijke en menselijke raadgevingen die gul door de Regel heen worden gegeven, zijn uniek onder alle monastieke en religieuze regels van de Middeleeuwen. Benedictus’ raad aan de abt en de keldermeester en zijn instructies over nederigheid, stilte en gehoorzaamheid zijn deel geworden van de spirituele schat van de kerk. Niet alleen kloosterorganen, maar ook de wetgevers van verschillende instellingen werden erdoor geïnspireerd.

In de loop der tijd is deze discretionaire bevoegdheid soms misbruikt om comfort en aflaat te verdedigen. Maar de lezer van de Regel kan niet anders dan de oproep tot volledige en exacte naleving van de raadselen van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid opmerken.

D. HET LEVEN VAN DE MONNIKEN

Elke nieuwe monnik moest een jaar als novice leven, de kloosterregel leren en wennen aan het monastieke leven. Elke handeling vereiste een zegening. Het hoofd van een cenobitisch klooster is de higoumene. Hij onderscheidt, onderwijst en legt uit. De higoumene vraagt advies aan de oudere en meer ervaren broeders, maar hij neemt de uiteindelijke beslissingen. Respect voor de monastieke regel is strikt verplicht voor iedereen en wordt beschouwd als een belangrijke stap op de weg naar perfectie.

Sint Benedictus gaf blijk van een geest van gematigdheid. Zijn monniken hadden recht op kleding die aangepast was aan het klimaat, voldoende voedsel (zonder specifiek vasten buiten de tijden die door de Roomse Kerk in acht werden genomen) en voldoende slaap (7/8 uur). De werkdag is verdeeld in drie ongeveer gelijke delen: vijf tot zes uur liturgisch en ander gebed, vijf uur handenarbeid, of dat nu huishoudelijk werk, handwerk, tuinieren of werk op het land is. En vier uur lezen in de Schrift en spirituele geschriften. Deze balans tussen gebed, werk en studie is een andere erfenis van Benedictus XVI.

In constitutionele termen was de grootste prestatie van Benedictus om een beknopt en allesomvattend reglement op te stellen voor het bestuur en het spirituele en materiële welzijn van een klooster. De abt, voor het leven gekozen door zijn monniken, behoudt de hoogste macht en is in alle normale omstandigheden aan niemand verantwoording verschuldigd. Hij kan advies vragen aan de oudsten of aan het lichaam als geheel, maar is niet gebonden door hun advies. Hij benoemt zijn eigen functionarissen: prior, keldermeester (rentmeester), novicemeester, gastheer enzovoort. En hij controleert alle activiteiten van individuen en organisaties in het gemeenschappelijke leven. Bezit van zelfs het kleinste ding is verboden zonder toestemming van de abt. De orde van de ambten voor de canonieke uren (dagelijkse diensten) is nauwkeurig vastgelegd. Voor elke tien monniken moet een deken worden aangesteld (21). Elke monnik moet een apart bed hebben en in zijn habijt slapen. Er moeten functionarissen worden aangesteld om toezicht te houden op de materiële goederen van het klooster.

Benedictus specificeert een graduele schaal van straffen voor verschillende zonden: privé-vermaning, publieke berisping, scheiding van de gemeenschap tijdens maaltijden en andere groepsbijeenkomsten, lijfstraffen en/of excommunicatie.

3) HET GEBED VAN DE HEILIGE BENEDICTUS

A. GODS WERK

Voor het gebed wendde Benedictus van Nursia zich tot de psalmen, liederen en gedichten van de Joodse liturgie die Jezus zelf had gebeden. Onze stemmen verenigen met die van Jezus in het loven van God gedurende de dag was zo belangrijk dat Benedictus het: het werk van God noemde. En niets mocht boven Gods werk gesteld worden. Zodra het signaal van het Goddelijk Officie klinkt, houdt al het werk op (Benedictus). Benedictus geloofde met Jezus dat mensen niet leven van brood alleen, maar van elk woord dat uit de mond van God komt (Matteüs 4:4).

Maar alleen de woorden zeggen was niet genoeg. Benedictus vroeg zijn leerlingen om het heilige lezen te beoefenen. In deze lectio divina leerden hij en zijn monniken de Schrift uit het hoofd, bestudeerden deze en overwogen deze totdat het een deel van hun wezen werd. Vier tot zes uur per dag werd uitgetrokken voor deze heilige lezing. Als de monniken vrije tijd hadden, moesten de broeders die gebruiken om de psalmen te oefenen. De bijbelse lessen moesten uit het hoofd worden gesproken en niet uit een boek worden voorgelezen. In het benedictijnse gebed is ons hart het lege vat van alle gedachten en intellectuele inspanning. Het enige wat overblijft is vertrouwen op Gods voorzienigheid om ons te vullen. Door onszelf op deze manier leeg te maken, borrelt Gods overvloedige goedheid op in ons hart. Eerst met een inspiratie of twee, en uiteindelijk overlopend van contemplatieve liefde.

B. WAT GOD ZEGT VOLGENS BENEDICTUS

De heilige Benedictus zei: Laten we nadenken over onze plaats voor God en zijn engelen. Laten we opstaan in gezang, zodat onze harten en stemmen in harmonie zijn.

Benedictus XVI besefte dat de meest solide en ware basis voor de kracht van woorden het Woord van God zelf was: want welke bladzijde of welk woord van de Bijbel is niet een perfecte regel voor het tijdelijke leven? Hij had de kracht ervaren van Gods woord zoals uitgedrukt in de Schrift: Want zoals de regen en de sneeuw uit de hemel neerdalen en niet terugkeren voordat zij de aarde hebben bewaterd, haar vruchtbaar en vruchtbaar hebben gemaakt, zaad gevend aan wie zaait en brood aan wie eet, zo zal mijn woord zijn dat uit mijn mond uitgaat; het zal niet ledig tot mij terugkeren, maar het zal mijn wil doen, vervullende het einde waarvoor ik het gezonden heb (Jesaja 55:10-11).

C. DE HEILIGE BENEDICTUS: EEN HEILIG RELIGIEUS ICOON

Na bijna 1500 jaar kloostertraditie lijkt zijn oriëntatie voor ons vanzelfsprekend. Maar Benedictus was een vernieuwer. Niemand had ooit eerder gemeenschappen als de zijne gesticht of geleid met een regel. Wat voor ons vandaag geschiedenis is, was een gewaagde en riskante stap. Sint Benedictus had de heiligheid en het vermogen om die stap te zetten. Zijn overtuigingen en instructies over het religieuze leven werden verzameld in wat nu bekend staat als de Regel van Sint Benedictus, die na 15 eeuwen nog steeds het religieuze leven regelt.

D. DE DOOD VAN DE HEILIGE BENEDICTUS: EEN GROOT VERLIES

Uiteindelijk werd zo’n nobel leven gevolgd door een glorieuze dood. Volgens de overlevering stierf Sint Benedictus op 21 maart 547 n.Chr. Hij had zijn naderende dood voorzien en zijn discipelen geïnformeerd dat het einde nabij was. Zes dagen voor zijn dood liet hij het graf openen dat hij zou delen met zijn overleden zus, de heilige Scholastica. Toen vroeg hij, volledig uitgeput, om naar zijn oratorium te worden gebracht waar hij, na zijn laatste communie te hebben genomen, stierf ondersteund door zijn monniken. Er wordt gezegd dat hij stierf aan hoge koorts op dezelfde dag dat God hem vertelde dat hij stervende was.

Na zijn dood werd Sint Benedictus zeer invloedrijk, want zijn regel werd overgenomen door de meeste kloosters in het westerse christendom. De vroege Middeleeuwen worden ook wel de “Benedictijnse eeuwen” genoemd. Paus Benedictus XVI, die de naam van de heilige aannam toen hij paus werd, zei: “Door zijn leven en werk oefende Sint Benedictus een belangrijke invloed uit op de culturele opbouw van Europa en hielp Europa de val van het Romeinse Rijk te boven te komen.

Naast de religieuze invloeden was de Regel van Sint Benedictus een van de belangrijkste geschreven werken in de vorming van de Westerse samenleving. Het belichaamde het idee van een geschreven grondwet, autoriteit beperkt door de wet en het recht van de geregeerden om de wettigheid van de acties van hun heersers te controleren. Het bevatte ook een zekere mate van democratie in een ondemocratische samenleving. 🙏🧙‍♂️🙏

De moderne Orde van Sint-Benedictus verschilt van andere westerse religieuze ordes doordat het geen rechtspersoon is, maar bestaat uit losjes gevormde autonome gemeenschappen in wat bekend staat als de Benedictijnse Confederatie. In de moderne confederatie van de Benedictijnse Orde werden de zwarte monniken (zo genoemd vanwege de kleur van hun gewaden) aan het eind van de 19e eeuw verenigd onder een primaat-abt. Het primaat ligt in het internationale benedictijnse college van Sint Anselm in Rome. Zijn feestdag, voorheen 21 maart, werd in 1969 verplaatst naar 11 juli. Dit was de datum waarop hij sinds de achtste eeuw traditioneel in veel gebieden werd gevierd.

4) HULDE AAN DE HEILIGE BENEDICTUS: HEILIGE VOORWERPEN NAAR ZIJN BEELD

De rijke geschiedenis van Sint Benedictus veranderde niet alleen de generatie waarin hij leefde, maar ook onze generatie in de moderne tijd. Alles wat Sint Benedictus de christelijke gemeenschap heeft gebracht is meer dan een geschenk. Hij is van groot belang geweest voor de religie van het christendom sinds de meesterlijke uitvinding van zijn Regel.